کدر

4:14

یه وقتایی نیاز نیست به نزدیک کست بگی که چقدر کدری

کدر بودن یعنی زمانی که جسم اوکیه ولی روح حوصله نداره و شفاف نیست..

آدما تا یه جایی با مشکلات میجنگن و یا پیروز میشن یا شکست میخورن و بعد از شکست ی سریا ناامید میشن و ی سری روی پاهاشون وایمیسن!

اما از یه جایی به بعد ... با خودشون بد میشن و نیاز پیدا میکنن که دردهایی که روحشون تحمل میکنرو بیشتر کنن..

نمیدونم اسم این کار یا این حس چیه ولی زجر دادن به خود ادم تو اوج کدری ، ارامشه!

(ببخشید که خیلی بی در و پیکر نوشتم ، کدر بودم!)