دلتو بزن به جاده رویاهات...

برو دنبال اون کاری که واقعا دوسش داری و قلبت براش می تَپه...

نگران حرف و قضاوت بقیم در موردت خودت نباش... این حرفا پُش سَرِ یه آدمِ متفاوتِ خودساخته ، همیشه بوده و هست!

یادت باشه خیلیا ظرفیت همراهی و تشویق یه فردی که میره دنبال رویاهاش رو ندارن! پس انتظار نداشته باش از کسی و رو پاهای خودت وایستا...

دستتو نمیگره کسی ، بهای هدف تو رو یکی دیگه پرداخت نمیکنه! کسی جای تو قرار نیست سختی ها رو تحمل کنه و از موانع راهت عبور کنه! اول و آخرش خودتی...

یکبار برای همیشه پاشو و تمومش کن!

این راه تهش پشیمونی نیست ، رسیدنه...

|آقای حس|

شانه ات را دیر آوردی سرم را باد برد

خشت خشت و آجر آجر، پیکرم را باد برد

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند

نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد

از غزل هایم فقط خاکستری مانده به جا

بیت های روشن و شعله ورم را باد برد

با همین نیمه، همین معمولی ساده بساز

دیر کردی نیمه‌ی عاشق‌ترم را باد برد

بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت

وا نشد بدتر از آن بال و پرم را باد برد

|حامد عسکری|

ذهنیتت رو درست کن...

از هیچ تلاشی برای نزدیک تر شدن به اهدافت دریغ نکن...

صبر و تاب آوریتو ببر بالا...

هدفای بزرگ داشته باش و از داشتن هدفای بزرگ نترس...

خودتو به خاطر گذشتت و اون چیزایی که هیچ کنترلی رو تغییر دادنشون نداری سرزنش نکن...

گذشتتو بپذیر... ببخش خودتو...

حرف بقیه دربارت کوچیک ترین  اهمیت و تاثیری رو مسیرت نداشته باشه...

اتفاقات درخشانی قراره واست بیفته که شگفت زدت میکنه...

این مسیر همه چیش خواستنی و بی نظیره...

یادت نره! به جاهای بزرگی قراره برسی...

|آقای حس|

بی تو این شهر برایم قفسی دلگیر است

شعر هم بی تو به بغضی ابدی زنجیر است

آنچنان می‌فشرد فاصله راه نفسم

که اگر زود، اگر زود بیایی دیر است

رفتنت نقطه‌ی پایان خوشی‌هایم بود

دلم از هرچه و هر کس که بگویی سیر است

سایه‌ای مانده ز من بی تو که در آینه هم

طرح خاکستریش گنگ‌ترین تصویر است

خواب دیدم که برایم غزلی می‌خواندی

دوستم داری و این خوب‌ترین تعبیر است

کاش می‌بودی و با چشم خودت می‌دیدی

که چگونه نفسم با غم تو درگیر است

تارهای نفسم را به زمان می‌بافم

که تو شاید برسی حیف که بی تاثیر است

|سوگل مشایخی|