آدم‌ها

آدمها می آیند

گاهی زندگی ات می شوند

گاهی تنها خاطره ای در ذهنت

آن ها که زندگی ات میشوند

چشمانشان

دستانشان

گواهِ بودنشان است

آن ها که تنها در نقطه ای از ذهنت می مانند

نقش عاشق پیشه ها را بازی می کنند

می آیند 

که نباشند، که نبینند

تنها خاطره میشوند 

گاهی با یادشان ، از سادگیت لبخندی می زنی آن هم تلخ از زهر

گاهی هم یادشان بغضی می شود که بیخ گلویت را قلقلک میدهد

اما تو لبخندت را کنار بگذار

برای کسی که بی تابِ خنده هایِ توست

بی تردید در این دنیا 

یک نفر

تو را آنقدر می خواهد

که گویی

قبل از او

هیچکس در قلبِ تو

خانه ای نداشته که نداشته ...!!

[عادل دانتیسم]