چهارشنبه, ۲۲ بهمن ۱۳۹۹، ۰۸:۵۵ ق.ظ

تمامِ شعرهای دنیا مخاطب دارند

حتی همان هایی که برایِ یکدیگر میفرستید,

آنهایی که با ذوق و شوقِ فراوان تر میخوانید و تکرار میکنید و با همه یِ هیجان بیشمار 

برایِ عزیز ترین شخصِ زندگیتان میفرستید.

همه ی کلمات برایِ شما گفته شده اند تا با احساس تر به قلبِ شما فرود بیایند.

همه ی شاعران مخاطب داشتند.

خاص و دوست داشتنی.

آنقدر که روزی از پسِ هر اتفاقی نشستند و برایِ کسی که شاید هیچوقت نبود و هیچ زمانی عمقِ احساسش را نمیفهمید...

سرودند...

دیگران از خواندنشان به وجد آمدند

سوت و کف زدن های طولانی,

تشویق هایِ گرم,

اما هیچ زمانی نرسید کسی که برایش شعر میگویند

بیاید 

کنارش بنشیند 

و ارام بگوید:

طوری برایم شعر بگو 

که فقط خودمان عمقِ این عشق را بدانیم.