زخمهای آدم مُحترمه.
پشت هَر زخمی تاریخ ، تاوان ، درد و شاید یک انقلاب نهفتهست.
ساده نِمیشه از زَخمهای شخصی برایِ آدمها حرف زد.
وقتی جسارتِ گفتنِ از زخم هامون رو بَرای کسی پیدا میکنیم یعنی خیلیخیلیخیلی اون آدم رو عَزیز و امن دونستیم ....
و باوَر داریم که مراقبِ جایِ زخم خواهد بود !
راستی اون موردی که دیروز گفتم رو پست کردم تو وبلاگم...
نه جای زخم هایت
نه آنان که زخمت زده اند
به برکه ها می مانی عزیزم
و هر سنگ که زخمی ات می کند
در تو آرام می شود.
زخم ها زیباترت کرده اند...
چون برکه ها
که با سنگهای خوابیده در بسترشان
زیباترند.
"حسن آذری"
:)))) چون یکمی ربط داشت