اکنون

 دلواپس گذشته مباش و غمت مباد

من سال هاست هیچ نمی آورم به یاد

بی اعتنا شدم به جهان بی تو آنچنان

کز دیدن تو نیز نه غمگین شوم نه شاد

من داستان آن گل سرخم که عاقبت

دلسوزی نسیم سرش را به باد داد

گفتی ببند عهد و به من اعتماد کن

نفرین به عهد بستن و لعنت به اعتماد

این زخم خورده را به ترحم نیاز نیست

خیر شما رسیده به ما مرحمت زیاد

فاضل نظری