جنگجوی عشق

رنج مارا دو تکه میکند.وقتی کسی که رنج میکشد،میگوید:"خوبم...خوبم.." به این دلیل نیست که حالش خوب است.برای این است که خودِ درونش به خودِ بیرونش فرمان داده که واژه ی "خوبم" را به زبان بیاورد.
او حتی گاهی اوقات اشتباهی میگوید:"خوبیم" . دیگران فکر میکنند که خودش و اطرافیانش را می گوید،ولی این طور نیست. او دو تکه ی خودش را میگوید :خودِ آسیب دیده و خودِ نماینده اش.
نماینده ای که برای مصرف عمومی مناسب است! رنج،یک زن را دو تکه می کند تا کسی را داشته باشد که برایش درد و دل کند،کسی که در دل تاریکی کنار او بنشیند ،حتی وقتی دیگران همگی تنهایش بگذارند.

-قسمتی از کتاب-