♡لطیف که باشی نه مثل گرمای تابستان میسوزانی و نه مثل سرمای زمستان یخبندان میکنی.لازمه ی لطافت دقت و ریزبینی و ظرافت و رعایت همه مصالح و جوانب است.این است معنای اعتدال در روش و منش زندگی و این است معنای {وَاقصِد فی مَشیک}
♡لطیف که باشی بدترین خبرها را هم در یک موقعیت مناسب و با آماده کردن فرد و ملایم کردن خبر به او می دهی.ما باید یاد بگیریم ته دل یکدیگر را خالی نکنیم.مثلا به کسی که تازه خانه خریده،بجای ترساندنش از امکان عقب افتادن قسط ها،تبریک بگوییم.
♡کسی که موقع تذکر دادن آن چنان تیز و تلخ تذکر میدهد که خوشایند و دلنشین نیست بجای درست کردن عیب و ایراد دیگران روح و روان انها را زخمی میکند.پس اگر قصد فرد خنک کردن دل خود و خراب کردن دیگری باشد که هیچ،اما اگر بحث انسانیت است،ادب و لطافت تاثیر یک سخن را چند برابر میکند.
♡لطیف که باشی در تصحیح اشتباه دیگری هم لطافت به خرج میدهی و او را جلوی جمع سرافکنده و خجالت زده نمیکنی و ما گاهی مثلا می خواهیم به دوستمان تذکر دهیم که غیبت نکن،چنان در جمع با خشم این مطلب را ابراز می کنیم که دوستمان از خجالت اب میشود.
♡لطافت در بحث علمی یعنی مشکل جهان همدیگر را نکوبیدن ،یعنی ادعا نداشتن و دیگران را بخاطر اشتباهاتشان تحقیر نکردن،یعنی تعصب نداشتن بر نظر شخصی و قبول کردن اشتباهات و نقص های خود،یعنی بدون علم کامل نسبت به نظردیگری ان را رد کنیم.
♡لطیف که باشی علی رغم تمام مقامات علمی و معنوی تافته ی جدابافته نمیشوی و برای خودت امتیازات ویِژه قائل نیستی.باهمه راحت هستی و دیگران هم در کنارت احساس آرامش و راحتی میکنند.
خیلی ممنون👌😄